Ο παραδοσιακός χορός και το δημοτικό τραγούδι είναι από τα σημαντικότερα και ζωντανότερα στοιχεία του λαϊκού μας πολιτισμού, ο οποίος δείχνει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την ιδιομορφία αλλά και την ιδιοφυΐα ενός λαού. Με τη διδασκαλία παραδοσιακών χορών στην εκπαίδευση, οι μαθητές έρχονται σε επαφή με τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων μας, καλλιεργούν τις ρυθμοκινητικές τους ικανότητες, γίνονται κάτοχοι των ιστορικών, παιδαγωγικών και αισθητικών αξιών και συμβάλλουν στη διατήρηση και τη διαιώνιση της λαϊκής μας παράδοσης.
Μέθοδοι Διδασκαλίας
Οι μέθοδοι διδασκαλίας των ελληνικών παραδοσιακών χορών είναι η ολική μέθοδος και η μερική μέθοδος. Στην πρώτη ο χορός παρουσιάζεται από τον δάσκαλο ολόκληρος, ενώ στη δεύτερη χωρίζεται και παρουσιάζεται σε τμήματα. Στον ίδιο χορό μπορεί να χρησιμοποιηθούν και οι δύο μέθοδοι, ανάλογα με το κινητικό μοτίβο του χορού. Η μέθοδος που επιλέγεται εξαρτάται από τον βαθμό δυσκολίας του χορού, από την ηλικία των ασκούμενων, από το φύλο και την εμπειρία τους, από την έμφυτη κλίση τους (ταλέντο), από τα βιώματά που έχουν αποκτήσει κ.λπ.
- Α και Β Δημοτικού (Χασάπικο, Συρτός, Αη Γιώργης)
- Γ και Δ Δημοτικού (Καραγκούνα, Παλαμάκια, Ποδαράκι, Τσακώνικος)
- Ε και ΣΤ Δημοτικού (Ζωναράδικος, Τσάμικος, Καλαματιανός, Τικ, Έντεκα, Πεντοζάλι)
Πηγή: http://www.pi-schools.gr/lessons/gymnastics/ypost_yliko/paradosiakoi/index.html